Sámal Elias Frederik Joensen (1906-1979) werd geboren op Mykines, het meest westelijke eiland van de Faröer Eilanden, waarnaar hij later als kunstenaar werd vernoemd. Hij volgde een opleiding aan de Koninklijke Academie van Kopenhagen en ontwikkelde zich tot een van de belangrijkste Deense expressionisten van zijn generatie. In zijn werk bleef zijn eiland van herkomst – de ruige rotskusten, de zee, de schaarse dorpen – zijn leven lang het hoofdthema. Hij schilderde de plaatselijke omstandigheden onder wisselende weersomstandigheden en wist als geen ander de krachten en geheimen van die ongerepte natuur te verbeelden.
De schilderijen die hij op de eilanden en plein air maakte, of in Denemarken uit zijn herinnering, laten zien hoezeer hij vergroeid was met de Faröerse natuur. Maar ze laten ook zien hoe hij zijn belangstelling voor het landschap en de kusten van de eilanden verbond met een Europese expressionistische stijl die hij in Kopenhagen had leren kennen. In zijn beste werken was hij niet alleen in staat met minimale middelen – krachtige verfstreken, kloeke vormen en gedempte kleuren – de karakteristieken van land, kust en zee samen te vatten, maar tegelijkertijd ook iets voelbaar te maken van het ongewisse – een dreiging die voortdurend op de loer ligt in de verstilde vormen en de bestorven kleurvlakken op doek.
De tentoonstelling die Museum Belvédère heeft kunnen samenstellen uit het oeuvre van Sámal Joensen-Mikines omvat schilderijen van berglandschappen, kuststroken en de zeearmen tussen de eilanden. Daarnaast zijn schilderijen opgenomen die het harde leven op de eilanden weerspiegelen: in donkere tonen opgezette begrafenisscènes en gruwelijk spectaculaire scenes van de traditionele walvisjacht. Dat laatste thema werkte Mikines uit in verschillende monumentale schilderijen, gemaakt gedurende de oorlogsjaren die hij doorbracht in Denemarken.