Kees van Dongen groeide op in Rotterdam, waar hij van 1892 tot 1897 avondlessen volgde aan de kunstacademie. Vervolgens trok hij naar Parijs en werkte daar als huisschilder en illustrator van satirische tijdschriften. In 1905 exposeerde hij op de Salon d’Automne, samen met Matisse en anderen die later de ‘fauvisten’ werden genoemd. Het jaar daarna verhuisde Van Dongen met zijn vrouw Augusta (Guus) naar de ‘Bateau Lavoir’ op Montmartre, waar ook Picasso en andere kunstenaars hun atelier hadden.
Het fascinerende en extravagante nachtleven van Montmartre werd het onderwerp van veel van zijn felgekleurde schilderijen. Zijn expressieve, kleurrijke portretstijl werd erg populair, en vooral zijn vele vrouwelijke naakten bezorgden hem roem. De vrouw omschreef hij als ‘het mooiste landschap’. Hij werkte met heftige, ongemengde kleuren en een sterke vereenvoudiging van de vorm, ten behoeve van een krachtige compositie. Met deze kenmerkende stijl wordt Van Dongen beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het fauvisme.
Van Dongen kreeg veel erkenning, in de vorm van opdrachten en tentoonstellingen, maar ook door de toekenning van het Franse Légion d’Honneur in 1926 en de Belgische Kroonorde in 1927. Na de Tweede Wereldoorlog schilderde hij vooral portretten van leden van de Franse high society. Van Dongen stierf in 1968 in zijn huis in Monte Carlo.
Kunst in Zicht organiseert op zondag 26 maart een excursie naar de tentoonstelling over Kees van Dongen in het Singer Museum te Laren.